مطالعه هیستومتری تخمدان موش های صحرایی دیابتی شده با استرپتوزوتوسین متعاقب تجویز نانو اکسید روی و اکسید روی

یک علت ناباروری در زنان دیابت است.  یکی از اندام هایی که دیابت روی ساختار و عملکرد آن اثر سوء می گذارد تخمدان است.  نانو اکسید روی یکی از مشتقات روی است که در مطالعات اخیر از آن به عنوان یک عامل آنتی دیابتی قوی نام برده شده است.  همچنین، روی عنصری مهم در باروری است.  بنابراین در مطالعه ی حاضر اثرات نانواکسید روی و اکسید روی بر ساختار تخمدان در موش های صحرایی دیابتی با اکسید روی مقایسه شده است.  در این مطالعه تعداد 40 سر موش صحرایی ماده ی بالغ نژاد ویستار به طور تصادفی به 5 گروه کنترل، شاهد (سرم فیزیولوژی)، دیابتی (استرپتوزوتوسین: mg/kg60، داخل صفاقی)، دیابتی دریافت کننده ی اکسید روی (mg/kg30) و دیابتی دریافت کننده ی نانو اکسید روی (mg/kg30) تقسیم شدند.  پس از 4 هفته تیمار، قند خون و وزن هر حیوان اندازه گیری شد.  پس از آسان کشی، تخمدان ها جدا و پس از توزین در فیکساتیو مناسب غوطه ور شدند.  از تخمدان به روش معمول تهیه ی مقاطع بافتی، برش هایی به ضخامت 5 میکرومتر تهیه و رنگ آمیزی شدند و با میکروسکوپ نوری مطالعه شدند.  دیابت تعداد فولیکول های آغازین و جسم زرد را کاهش داد (05/0p<) در حالی که روی سایر فولیکول ها شامل فولیکول های اولیه، ثانویه و ثالثیه و همچنین قطر فولیکولی اثر نداشت (05/0p>).  تجویز اکسید روی از کاهش تعداد فولیکول های آغازین و جسم زرد جلوگیری کرد (05/0p<).  تجویز نانو اکسید روی از کاهش تعداد فولیکول های آغازین جلوگیری کرد و تعداد جسم های زرد را افزایش داد (05/0p<).  نانو اکسید روی در مقایسه با اکسید روی ممکن است اثرات محافظتی بیش تری داشته باشد و بر فولیکول زایی نیز اثر تحریکی داشته باشد.